woensdag 17 november 2022
woensdag 18 mei 2022
woensdag 17 november 2021
dinsdag 18 mei 2021
dinsdag 17 november 2020
maandag 18 mei 2020
zondag 17 november 2019
zaterdag 18 mei 2019
vrijdag 17 november 2018
Tears in heaven
I must be strong and carry on
'Cause I know I don't belong here in heaven
vrijdag 18 mei 2018
vrijdag 17 november 2017
Ik zou je nooit kunnen missen
Je bent er als ik wakker word, overdag speel je in mijn gedachten,
je bent er als ik ’s avonds slapen ga en ’s nachts als ik wakker lig.
Al 15 jaar ”zonder jou”, ik zal nooit weten hoe dat moet.
donderdag 18 mei 2017
donderdag 17 november 2016
dinsdag 18 mei 2016
dinsdag 17 november 2015
maandag 18 mei 2015
maandag 17 november 2014
zondag 18 mei 2014
zondag 17 november 2013
zaterdag 17 november 2012
Ik blijf leven met jou
omdat ik zonder jou
niet verder leven wil
Vrijdag 18 mei 2012
(kleine) meid van (1)5 jaar !
Nog kan ik je horen, reuken en voelen.
Je zit op mijn schoot, tegen mij aan.
Ik kriebel je zacht, geen woord is nodig
donderdag 17 november 2011
Emma en moeke
Ik schrijf jullie naam
Waren jullie maar hier…
Woorden in mijn hoofd
tranen op papier
Woensdag 18 mei 2011
Er groeien op de wereld
miljoenen rode rozen
maar ook al gaf ik elke roos aan jou
zijn dat er nog te weinig
om je te kunnen zeggen
hoe onvoorstelbaar veel ik van je hou en je mis.
Woensdag 17 november 2010
Ze zeggen dat
herinneringen van goud zijn.
Dat kan wel zo zijn.
Maar ik heb nooit
herinneringen gewild
Ik wil alleen maar jou.
Dinsdag 18 mei 2010
Ik heb je liever dan lief
al zegt men ook dat het niet kan
en al kan het niet.
Liever dan vrolijkheid of regen,
liever nog dan ik heb je lief.
Dinsdag 17 november 2009
Als ik mijn oren sluit
hoor ik je nog
Gaan de lichten uit
zie ik je nog
Een stukje van mijn hart
dat is voor jou
En wat er ook gebeurt
zo zal het blijven
omdat ik ontzettend van je hou
maandag 18 mei 2009
Er zijn uren zonder jou.
Misschien. Het is denkbaar.
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen zonder jou.
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels.
Vlinders zonder jou zijn er, en distels. Ontelbare.
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid.
En er gaat geen uur voorbij…
er is nog geen uur voorbij gegaan….
T. T.
maandag 17 november 2008
vrijdag 18 mei 2008
Zoals de dag
uit de nacht treedt
treedt het leven
uit de dood
er is liefde
die niet sterft.
Zaterdag 17 november 2007
5 jaar geleden... was je 5 jaar...5 jaar geleden....
Dag na dag
schreidt
het ochtendgloren
neveltranen
op mijn huid
Nacht na nacht
omhult
het duister
mij met diepe
eenzaamheid
Uur na uur
tik-takken
klokvingers
de dagen
en de nachten
weg
zonder jou
Ik heb het je meteen gezegd,
die eerste keer...
Ik heb het zacht gezegd,
gedacht, gefluisterd,
van de daken geroepen
Ik zei het in je oor, luidop
thuis en op straat,
dicht en ver weg
overal en altijd
telkens weer
zo zeg ik het nog steeds
en jij zegt nog steeds terug
“ik ook van jou”
vrijdag 18 mei 2007
10 jaar geleden werd je geboren
Hoor
ik laat jouw
koosnaampje vallen
rek de klank
van elke letter
langzaam smeltend
op het puntje
van mijn tong
proef weer
immense liefde
als mijn lippen
strelend lettergrepen
beroeren in een
vederlichte zoen
vrijdag 17 november 2006
zwaarder dan verdriet
weegt weemoed
in vergeet-me-nietjes
strakblauwe lucht
vliegert verlangen
op speelse wind
heimwee tekent
met vaste hand
wat had kunnen zijn
maar nooit meer wordt
het vrolijke van kleuren
vergaan tot zachte pastels
staat voor dagelijks missen
steeds moeilijker
het aanvaarden
dat wat was
niet meer is
D. D.
donderdag 18 mei
Emma’s geboortedag
Ik ben
verankerd aan jou
met elke vezel
van mijn lichaam
door de ragfijne draden
van intens liefhebben.
De zee
glanzend en diep,
weende
toen ik jouw
naam riep
Het water,
fluweel donker,
streelde zacht het zand
De ondergaande zon,
bloedrood,
heeft al onze toekomstdromen
meedogenloos verbrand.
D. D.
donderdag 17 november 2005
Woensdag 18 mei 2005
Lieve, lieve Emma,
Ik denk aan je
niet zomaar
niet even
niet alleen hier
maar voor heel mijn leven
die keert zich naar het felle licht
en heeft van alle bloemen
het zonnigste gezicht
Fier houdt zij 't hoofd geheven
't zonnetje is haar leven
Zij lacht het altijd vriendelijk toe
En 't hemellicht wordt nimmer moe
haar warmte en licht te geven
Emma bracht zoveel licht,
warmte en liefde in ons leven
We voelen haar liefde ook nu nog stralen
Plant voor haar een zonnebloem
en denk aan haar terug
in de stralende zon
Woensdag 17 november 2004
Herfst in ons hart
|
Emma,
Je naam gaat van mond tot mond
gaat door de straten
blijft hangen in huizen
Je leeft verder in zoveel harten
van zoveel mensen, groot en klein
Dat weten we en merken we heel vaak
Dit te weten brengt ons veel troost
Bedankt lieve mensen dat jullie Emma niet vergeten
Zondag 18 mei 2004
Geen zevende verjaardag vieren wij
Wel een 7de geboortedag
Wat ben ik blij dat jij hier was
Dat je geboren werd, dat lijkt nog maar pas
Dat je wegging, lijkt ook nog niet zo lang geleden
In onze herinneringen zien wij jouw weer, zo heel tevreden
Lieve Emma-muis , m'n hart is vervuld met liefde voor jou
Het is niet te beschrijven hoeveel ik van je hou!
|
De bellenblaasbrievenbus Op een dag zat Winnie The Pooh heel treurig onder een boom. Knorretje zag zijn vriendje daar zo heel triest zitten en vroeg wat er scheelde. Winnie vertelde dat hij zo naar zijn vriendinnetje Emma verlangde, Emma die nu bij de engeltjes in de hemel woont. Hij zou nog zo graag bij haar zijn en met haar praten en lachen, ze hadden altijd zoveel plezier. En vandaag 18 mei 2004 is ze jarig, ze zou nu zeven jaar worden. Teigetje die ook bij zijn vriendjes was komen zitten, zei nadat hij een poosje had nagedacht “je kan gerust nog met Emma praten. Je kan in je hoofd met haar praten en Emma kan je zo dan antwoord geven. Je doet gewoon alsof. Want doen alsof gaat altijd heel goed, dan lijkt het net alsof het echt is !” Winnie The Pooh’ snuitje klaarde helemaal op. Hij keek naar de wolken en begon te denken. Opeens kreeg hij een heel goed idee. Hij holde naar zijn huisje en begon ijverig in alle kastjes en schuifjes te zoeken. “ik heb een idee, ik heb een idee” riep hij heel opgewonden. Teigetje, knorretje en Igor keken opgewonden maar verbaasd toe. Winnie riep blij “ ik ga Emma kaartjes en briefjes sturen, dan kan ik toch met haar praten”, maar toen bedacht hij plots dat de hemel misschien wel helemaal geen postbus had voor gewone kaartjes en briefjes. Teigetje die al heel wat over de hemel had nagedacht riep ““Misschien heeft de hemeldeur wel een bellenblaasbrievenbus.” “Een bellenblaasbrievenbus?” vroeg Winnie verbaasd. Dat was zo’n moeilijk lang woord, daar had hij nog nooit van gehoord. “Dat klopt” zei de Teigetje“in de hemel heb je wel vaker dingen die je niet kent en die anders zijn”. “Kunnen we dan toch brieven en tekeningen in de brievenbus doen?” vroeg Knorretje heel blij. “Dat weet ik niet zo goed” twijfelde Teigetje “die passen daar misschien niet in.” “Er passen wel hele mooie zeepbellen in de brievenbus” “Thuis op het gras of achter in het bos, of bij het grafje van Emma, waar je maar wilt, blaas je met je ogen dicht, heel lief en voorzichtig de mooiste bellen. Je moet daarbij denken aan wat je aan Emma wilt zeggen of aan de lieve kusjes die je wilt geven. De mooie verhalen of lieve kusjes blaas je door je mond zachtjes de bellen in. Die zweven dan zo naar de hemel! Ze gaan daar in de bellenblaasbrievenbus en de postbode van de hemel brengt ze dan rond bij de engeltjes” Teigetje doet met gewichtige stem de postbode na: “Tien vliegende kusjes voor Emma en 33 lieve woordjes voor Emma” De postbode zal wel helemaal krom lopen, zoveel post krijgt ze! Soms hoeft de postbode van de hemel ze niet eens rond te brengen, Dan zweven ze rechtstreeks naar Emma. Zij kijkt er naar met haar mooie oogjes en lacht, omdat ze alweer post krijgt van haar vriendjes en vriendinnetjes, of van haar zusje Helena, van papa en mama, en alle andere mensen die ze kent. “De bellen zullen ook tegen haar aan zweven en uit elkaar spatten. Pats boem, een belletje spat op haar teentjes uiteen en plakt daar meteen een zoentje! Emma moet dan vast en zeker heel erg giechelen, want zoentjes op haar teentjes kriebelen zo lekker en ze had zelf altijd zoveel plezier als ze kon kriebelen en zoentjes geven.” Samen bedenken ze dat Emma zeker wel heel graag heel veel kleine kusjes en woordjes wil hebben met de luchtbellenpost. Winnie the Pooh en zijn vriendjes zijn blij, want nu hebben ze toch iets bedacht zodat ze lekker kunnen praten met Emma en ze blazen de mooiste, dikste, liefste, zachtste, guitigste bellen en telkens een bel uitéén spat voelt Emma vast en zeker een zoentje op haar lieve snoetje. Samen kijken ze hoe de mooie bellen langzaam naar de hemel toe zweven, op weg naar onze lieve Emma. Dit verhaaltje heb ik gekregen van Gretha, mama van Frederieke en Jonneke en is aangepast voor Emma. |
De schoolvriendjes blazen bellen naar Emma (klik op de foto om te vergroten)
Voor Emma en als steun voor Helena
een lief woordje of gewoon een groet, je kan het in Winnie’s zeepbel typen.
Je berichtje komt na verzenden enkel terecht in Helena’s mailbox en niet op deze website.
Helena zal met veel liefde je berichtje in een zeepbel naar haar zusje toe blazen.
Ze kijkt er naar uit !
(Indien je mailtje goed verstuurd is, komt er een "bedankt voor je mailtje".
Bij foutboodschap, probeer later nog eens opnieuw.)
Een dag zonder jou
is als een tuin zonder bloemen
Een dag zonder jou
is als een dag zonder licht
Een dag zonder jou
kan je geen dag meer noemen
Emma ,
jij wonderlijk lief en zacht kind,
de indruk die jij achterlaat
is overweldigend
Maandag 17 november 2003
Aan een tere draad van tranen
rijgen we stil de maanden van gemis
|
… “kom terug” Als ik die woorden eens zo zacht kon zeggen dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken dat ik zo dacht… en als je dan terug zou zeggen of desnoods alleen maar terug zou denken op een ochtend : “ja” … (Toon Tellegen) |
|
|
|
… Eén jaar zonder jou dit jaar bestond uit zoveel dagen Zoveel uren van verdriet dit jaar was haast niet te verdragen Het is nog steeds niet echt en elke dag weer een nieuw gevecht want jij,kleine tijgermuis, was er niet Omdat we zoveel van je houden doet dat missen ons zoveel verdriet Van buiten een lach, van binnen een traan met ons drieën verder gaan dat gaat vaak heel zwaar Maar we moeten het redden, wij met elkaar ondanks de pijn en het verdriet in ons hart We zijn zo blij dat jij “onze Emma” bent Je hebt ons met je warmte en liefde verwend het blijft een feit gewoon met ons viertjes…voor altijd ! |
|
… Streep haar naam niet door ook al is zij ons voor gegaan Streep haar naam niet door alsof ze nooit heeft bestaan ’t Liefste wat ik heb bezeten ’t toekomstbeeld van mijn bestaan Vraag me niet dat te vergeten en gewoon weer door te gaan Want ik wil wel weer verder leven maar ik weet niet hoe dat moet ‘k Hoor bij hen die achterblijven overleven dat vergt veel moed Streep daarom haar naam niet door noem haar naam, ‘t is goed te weten dat ook jij haar niet zult vergeten zo alleen kan ik verder gaan |
|
|
Onsterfelijkheid ligt niet
in de dingen die je nalaat
maar in de mensen die
door jouw leven zijn beroerd
|
… Wij hebben Emma niet verloren daarvoor gaf zij ons teveel. Wat zij zei blijven we horen. Van wat wij zijn is zij een deel. We komen haar overal nog tegen in wat we doen en wat we laten. Zij was en blijft voor ons een zegen waarvan het spoor nog steeds verdergaat. |
Zondag 18 mei 2003
Eén dag in het jaar
mag iedereen het horen
Wij vieren vandaag
dat jij werd geboren
Vandaag zou Emma zes jaar worden.
Haar geboortedag zal voor ons altijd een hoogtepunt uit ons leven blijven.
Te zijn bij wie er niet meer is
Heel diep in je gedachten
Kan de pijn misschien verzachten
En geeft sterkte in het gemis
We merken en weten dat er vandaag (en niet alleen vandaag)
veel mensen aan Emma hebben gedacht.
Een enkel woord
een klein gebaar
houd je op de been
je voelt je een moment
niet meer zo alleen
Een bloementaart voor Emma
Zes mooie dikke gekleurde ballonnen voor zusje Emma
Ze brengen onze wensen zo hoog en ver...
Ook op school werd Emma niet vergeten
De klasgenootjes van Emma en Helena zongen een mooi liedje.
Helena mag in het midden van de kring staan met zes ballonnen
Een ballonnenzee voor Emma...
wuiven tot ze verdwenen zijn...
Emma’s “jarig” hoekje
